DISFRUTA el mundo sin límites!

Ben ik weer hoor! Tussendoor is er weer heel wat gebeurd en aan jullie de eer om het te lezen. (Dit is wel even een veel leeswerk want heb zowat alles van de 3,5 maandjes hier erin gezet) Tot nu toe verblijf ik nog steeds in een mobilhome dus heb nog mazzel al heb ik jammer genoeg extra inwoners erbij gekregen NAMELIJK een giga grote mierenfamilie die mijn kast en bed zijn ingetrokken. Dit klinkt heel vies .. En dat is het ook. Ik heb ze eruit weten te gooien alleen keren ze als ik even een paar dagen rust heb ineens spontaan weer terug dus heb mijn nieuwe spuitbus helemaal geïntroduceerd zodat ik toch mijn bed voor mezelf kan houden!

Jordi de lifeguard en Ruben de jongen achter de bar waar ik vorige keer al een korte introductie over had gegeven hebben de gewoonte om een aantal keren in de week te zwemmen. Dit sprak me ook wel aan. Goed voor de conditie, val ik hopelijk ook nog een paar kilooootjes af, werk ik aan me Spaans en het is ook nog is gezellig. Maar goed ik had er wat minder rekening mee gehouden dat je dan ook nog is goed moet zwemmen althans goed vooral snel en borstkrol.. En dat is dus wat ik al jaren niet gedaan heb, en het liefst vermeed tijdens zwemlessen. Dit was dan ook wel goed te zien toen ik een dag mee ging. Badpakkie aan rugzak met reuze handdoek erin en gaan maar toen we aankwamen op het strand zag ik reusachtige golven op me afkomen & de mannen genieten van de golven waarin je bij iedere stroming zou kunnen verzuipen maar goed wie A zegt moet ook B zeggen.
Eenmaal aan het zwemmen met de geleende duikbril van Jordi op me kop ging het best aardig al lag ik al snel kilometers achter. Eenmaal de groene boei aangeraakt te hebben gingen we naar de volgende. Toen we daar aankwamen vroegen ze of het nog ging en ik riep natuurlijk SI CLARO! (ja natuurlijk) na dat ik dat gezegd had schreeuwde hij iets naar me dat ik niet snapte. Iets met kijk uit en dat het niet gevaarlijk was… Paar minuten later werd ik omsingeld door zee-egels en wist ik dus wat hij riep. Overal waar ik maar een beetje de schoolslag uitprobeerde kwam er zo’n zee-egel tegen me aan dus ik maar gillen. Voelde me wel echt een aanstellend wijfie maar goed ik ben er uiteindelijk gewoon zelf uitgekomen haha. Daarna langs de kant gezeten hoe Jordi en Ruben in de golven sprongen. Al ging per ongeluk bij Jordi het broekje erbij te veel omlaag terwijl hij het zelf niet eens door had... en dus maar even doen of ik niks gezien had. Dit is wel genoeg over het zwemavontuur.

Het hoogseizoen heerst en het is druk…. Dus ook mijn party agenda. Er zijn veel meer mensen bij gekomen vanuit Europa: België (Stephanie) , Frankrijk (Elise /Marie/Antony/Alex) , Spanje (Cruz/Samuel/ Juanjo/ Domingo/Cristian/Olivier/etc.) en Nederland bij elkaar 1 groot gezellig zooitje. Ook met uitgaan en dus hebben we al verschillende clubs uitgeprobeerd. Zowel nu in Blanes met San Juan, Malgrad de Mar, LLoret en woensdag is Barcelona aan de beurt. Die cocktails gaan er dus wel makkelijk in vooral als je zowat bij elke club korting krijgt. Maar naar huis komen is me tot nu toe toch nog iedere avond gelukt.

Okeéeeé even kort maar krachtig. Inmiddels slaap ik nu in een tent met 3 andere meiden van het animatieteam en hiertegenover staat er nog 1 voor Ruben (Bar) en Jamie (animatie). We zijn letterlijk en figuurlijk naar de stortplaats van de camping overgebracht. Er liggen allemaal materialen en heel veel zand om ons heen maar we hebben ook het mooiste uitzicht namelijk een dorpje op een berg waarbij rond de avonduurtjes alle lichten gaan schijnen. Plus als je het luchtbed erbij pakt en in de avond naar de sterren gaat kijken heeft zo’n stortplaats wel wat. Na een enkel tijdje in de tijd doorgebracht te hebben kreeg ik ook daar een mieren familie in mijn bed. (misschien omdat ik na het uitgaan geen afstand van mijn koekjes kan doen) Maar goed ik ben dus na onwijs veel muggenbulten en een fobie voor mieren verhuisd naar het personeelshuis waar het vooral ook onwijs gezellig is! Daar slapen we met 13 mensen en ik ben daarvan de enige Nederlander. Na uitgaan komen we altijd even bijeen. Zodat je uiteindelijk helemaal laat je bed in beland.

Lloret is nog steeds een plek waar mensen zich vertoeven om zo lam mogelijk thuis te komen en dat levert voor mij ook leuke momenten op. Zo zie je overdag en vooral in de nacht mensen een lantaarnpaal begroeten, te slechte flirtsessies die toch wel uitlopen op een misselijkmakende zoensessie en ga zo maar verder. Zelf op mijn werk kwam er rond 13.00 uur een jongen de receptie in om te vragen welke plek hij terecht was gekomen. Hij wist niet meer waar hij beland was maar gelukkig had hij nog wel geld dus heb ik maar een taxi geregeld naar de club waar hij was uitgegaan want hij wist vanuit daar het hotel te vinden. Maar of hij daar uiteindelijk terecht is gekomen …

Het uitgaan kan ook soms akward momenten voor jezelf opleveren zo gingen we met collega’s naar een salsafeestje waar ze uiteindelijk mensen op het podium gingen roepen. Na aanmoediging van Brenda werd ik ook naar voren geroepen maar toen ik op het podium stond veranderde de dans vloer in een complete chaos. Die mensen die naast me stonden begonnen te bewegen als of hun leven er van af hing en daarna had ik eerder het gevoel dat de hoofdprijs een rol in een porno scene zou worden dus wist ik niet echt zo goed meer hoe ik moest bewegen. HAHA Noor lag er dus ook als eerste uit natuurlijk.

Na de salsa avonden kwam ik met Janey ook terecht in Malgrad waar we in het appartement van Lois de klasgenoot van Janey bleven slapen. Eerst zeer lekker uit eten geweest voor maar een 10tje en helemaal los gegaan op verschillende cocktails. Het leuke was dat in één van de barretjes een meisje uit Wervershoof kwam. Dat is een dorp in Nederland dat heel dicht bij mijn woonplaats ligt. (Un mundo pequeño/een kleine wereld) na deze avond waren we nog half dronken toen onze wekker ging.. Er moest die dag gewoon weer gewerkt worden dus daar zaten we dan… na eerst een stijle trap gepasseerd te hebben zaten we enkele minuten later op een bankje te wachten aan de verkeerde kant van het perron. Als een malle naar de overkant rennen toen we er achter kwamen en net op tijd de trein ingestapt.

Het werk gaat voor de rest top! De eerste paar weken waren echt heel erg wennen. Maar nu we uiteindelijk een band opgebouwd hebben zijn we vooral een geweldig en zo gek mogelijk team.
Vera is een soort moeder voor mij geworden. Een aantal weken geleden is mijn tas gestolen en ze was de eerste die met een cadeau (een tas en portemonnee) kwam aanzetten. Zo lief we delen samen ook de liefde voor chocolade en proberen stressende en klagende mensen de receptie als herboren de deur uit te laten gaan.

Tussendoor ook nog rotsen met Ruben beklommen. Geweldige ervaring tussen het water het uitzicht was echt wauw. Van het ene strandje naar het andere tot dat het schemerig begon te worden en we op een gegeven moment bij een gedeelte aankwamen waar grote raven hun huis hadden bevestigd. Daar hingen we dan aan een rots half in het donker met een dikke zwarte vliegende raven familie om je heen die je niet bepaald aantrekkelijk gezellig kan noemen. Vooral die geluiden die ze naar je kunnen kraaien. Het was naderhand ook best gevaarlijk want we waren best hoog geklommen en als je er af zou vallen dan was je nog lang niet jarig. MAAR goed uiteindelijk samen weer naar boven kunnen komen.

Ook mijn ouders zijn op bezoek geweest. Het is altijd geweldig om ze nieuwe dingen te laten zien. Zoals een Tapas bar en verschillende plaatsen. Papa helemaal los te gaan met zijn Spaanse woorden boek. Als afsluiter ben ik nog naar camping Eldelfin Verde geweest iedereen blijft het zelfde alleen een beetje ouder. Vooral veel Vino Tinto (Rode Wijn) en stokbroodjes ravioli bij het strand genuttigd. Joep, Iris en ouders zijn ook nog even langs gekomen. In de middag shoppen en in de avond had ik het geweldige idee om vuurwerk te kijken maar dat werd vervangen door een zoektocht naar een parkeerplaats. De avond activiteit afgesloten met een overheerlijke pizza naast de camping!

Korte Belevenis: De Segway tour gedaan met mijn lieftallige collega’s. Wat is dat raar zo balans houden op twee wielen. Dat stoppen was nou niet bepaald mijn ding. Halve schoen ook gesloopt tijdens het afremmen naar beneden. BETER DE SCHOEN dan dat hele apparaat! Het kan altijd nog beter één van mijn collega’s die nam de afslag richting een auto die langs de kant stond. Dat was volgens mij totaal geen aanrader.
Laatste mededelingen doe ik wel in mijn laatste verslag. Hoop dat het niet te veel achter elkaar was.

(Ik zit nu in mijn laatste week want ik ben volgende week letterlij alweer thuis zo leuk maar raar idee) DIKKE KNUF UIT ESPAÑA!