Ya estoy de vuelta. BEN IK WEER BIJNA LAATSTE KEER

HUPHAPHOP Vandaag 18 mei om 23.22 schrijf ik het begin stukje van mijn laatste stage avontuurtje! Dit keer begon de travel met een vliegtuig vanuit Rotterdam richting Girona. Saampjes met Janey. (meisje uit het tweede jaar) Eenmaal aangekomen was de bus net weg. DUS werd dat even wachten op het stoepje. Direct kwamen er taxi chauffeurs op ons af die ons maar wat graag wilde meenemen. Maar de vraag prijs was wat minder dus bleven we gewoon wachten samen met een andere Nederlandse jongen die richting Barcelona moest met de bus. Toen het ticketloket open ging en we er achter kwamen dat de volgende bus ons anderhalf uur later pas zou komen halen was het antwoord toch TAXI. Nog even geprobeerd dat we wat minder bij ons hadden dan de vraagprijs. Maar door al die fake drama skills keken ze gewoon door dus dat werd gewoon normaal betalen. (haha misschien maar even een Drama cursus volgen bij aankomst thuis in Nederland.) De taxi was inderdaad uiteindelijk de snelste optie vooral als die gozer met 180 km per uur door de bocht vliegt. Maar goed we leven nog! Op de bestemming aangekomen hadden we Brenda en Ruben als welkom comité! (Brenda kende ik al van de buitenlandse trainingsweken en Ruben is een jongen die werkt achter de bar) spullen naar de mobilhome gebracht waar we een paar weken van af nu verblijven. De straat heeft een tropisch sfeertje want iedere mobile heeft een andere kleur. Bren ging nog uit en wij gingen lekker slapen. ALTHANS lekker… een goede nacht voor de nachtrust was het niet bepaald. Ik lag in een kamer met drie bedden vlak bij elkaar!…Midden in de nacht hoorde ik iets naast me bed… toen ik me ogen opende zag ik iemand recht voor me…… GEWELDIGE VERRASSING het was Cruz een meisje die in het voorseizoen alleen in het weekend in de mobilhome sliep.. dus dat was wel even schrikken. (& ik maar denken dat het wel goed zat met me geweten)

# om 8 uur wakker en direct eerste dagje werken begon om 9 uur bij de receptie. Daar kreeg ik alle regeltjes te horen met een korte beschrijving over de camping. Het was die avond ervoor door al dat praten best laat geworden dus voelde me de laatste paar uurtjes een zombie. Na het werk gingen we nog even de stad verkennen en richting Kootjes een Nederlands feestcafé waar we ook een welkom shotje kregen. De start van de VERANO kon vanaf dat moment beginnen.

De volgende dag werden we wakker gemaakt door Javi (technische dienst) daar sta je dan in je pyjama… Janey en ik moesten een Spaans identificatie nummer regelen om te werken. Ik wist ongeveer hoe ik richting Girona moest komen maar dat de hele boel daar na 2 uur sluit had ik na genoeg geen rekening mee gehouden.. Die siësta kan dus zo ook in je nadeel werken… Die miscommunicatie was wel een teleurstelling bij mijn toekomstige collega’s en baas dus volgende keer nogmaals in het Spaans herhalen of ik alles goed begrepen heb want dit is alles behalve geweldig als begin. In de middag kregen we tijd om naar het strand te gaan en dus lagen we een paar uur later op het strand van LLoret te bakken. Twee jongens uit Zwitserland leren kennen dus nog even wat aan Duits kunnen doen. Spaans nummer aangeschaft want wat doet men tegenwoordig nog zonder internet en slapen want volgende dag moest ik mijn Spaanse identificatie regelen.

OPPPPP richting Girona samen met Remco (een jongen die bij het Nederlandse feestcafé werkte) Eerst met de bus, daarna als een gekke toerist met een A4 blaadje het daadwerkelijke Spaanse verkeersbureau vinden. Uiteindelijk daar aangekomen alle gegevens ingevuld en alles geregeld om LEGAAL aan de slag te gaan.

EERSTE DAGJE WERKEN. Daar sta je weer kleding maar weer aangedaan…. Modieus om te gaan shinen.. Lang leven Vacansoleil. In de receptie werken we in totaal met z’n vieren Danny (vol humor en die vooral alles op zijn gemakje doet zonder ook maar iets te stressen dus een voetbal/basketbalwedstrijd moet tussen door gekeken kunnen worden!) , Marta ( Lief die je altijd wilt helpen) en Vera (Is een schat met humor maar kan op bepaalde momenten als het druk is je grootste nachtmerrie blijken) en Noor (een Nederlandse stagiaire die haar laatste maandjes uit zit om een diploma te kunnen bemachtigen maar daar vooral te gekke herinneringen aan overhoud). Oké even serieuze uitleg van mijn workday eerst had ik het reserveringssysteem en verschillende facturen geleerd. Maar na een tijdje stond ik vaak alleen in de receptie HEERLIJK…. die telefoon opnemen in het Spaans en Frans en al die vragen die je er dan bij krijgt.. Kan moeilijk dingen gaan verzinnen.. maar daarnaast gaat alles TOP en begin ik aan het runnen van de receptie in je up gewend.

Er moet ook gegeten worden en QUA eten heb ik niks te klagen, heel veel vis, kip en salades en zelfs een broodje Frikandella tussen door. Dit eten moet je wel verdienen want als je te laat komt of als het even niet loopt zoals het moet dan kan GRizelda de kokkin je ook alleen met een stokbroodje met chorizo worst naar bed laten gaan.

Qua uitgaan hebben we het ook niet lastig de stad is ong. 20 minuutjes wandelen (meestal word dat de taxi van 5 min) en dan kan je iedere club bezoeken die je zou willen. Vooral als mensen weten dat je in LLoret werkt krijg je bijna overal korting of extra tjes. Dat is toch niet verkeerd!!!!! Die taxi is op de terug weg al helemaal een uitkomst als de klok half 6 slaat in de stad en je wekker rond 9 uur afgaat om weer te werken. WIL JE TOCH OPEENS WEL GRAAG NAAR BED!

In vogelvlucht stel ik nog even de rest van de mensen hier voor…. Zo heb je een aantal mensen werken in de technische dienst (Juan, Javi en José) twee Spaanse jongens één badmeester genaamd Jordi die ook maar bij iets vrouwelijke dat langs zijn gezichtsveld loopt een gehele flirtsessie er aanvast plakt en Christian die werkt achter de bar! Deze heren gaan ook wel is mee met uitgaan dus feest kom je hier sowieso niet te kort.

In de begin periode aardig verkouden geweest en dat was als ik begon met mijn nachtrust dutje aardig te horen. Al snel had ik Brenda mijn naast me slapende huisgenootje aangestoken en lagen we twee nachten als twee jankende zeehonden naast elkaar te brullen. Als iemand van ons twee dan wakker werd leek het net of je direct je EHBO skills moest toevoegen want door de neus ademen kon nog al angstaanjagend eruit zien. De oplossing was de NEUSSPRAY dus snel naar de farmacia waar ik me door één van de werknemers een te dure plantaardige en o zo natuurlijke rotzooi neusspray die niet werkt heb laten aansmeren. Bren had een ander en die hielp wel dus lachen we een al na 1,5 nacht als twee prinsesjes te slapen.

Dit was het weer even voor nu! Ik heb nog veel verhalen in petto maar wanneer die gaan komen weet ik niet…! Dan zien jullie vanzelf weer verschijnen! Voor nu een hele dikke BESO xxxx voor jullie!